Podtytułem tułam się co noc
Podtopiona myślą

Poddystansem dystans
Odszukać chce prawdy

Dokąd zmierzamy?
Trzymam Cię za rękę
Boję się ciszy

Nadać chce treść
Nazwać, opisać
Odnaleźć tytuł
Naszej historii..

Trudno odmówić sobie Księżyc
niewinnej przyjemności

modlitwy
jednego paciorka

księżniczki
znad pola grochu.

Na wprost dyżurki leży zmęczony krzyk.
Budzisz się słysząc moje słowo.
Uśmiech wyciąga swoje czułki odruchowo,
A ja już ocieram Twoje lzy.

Jestem i będę z Tobą
Obszywał serce streczem.
Wystarczy, że trzymam Twoje ręce,
A głowa wita wytęsknioną głowę.

Iskierko, Kasieńko jedyna,
Zaraz będziemy na łące
Narzekać na popołudnia gorące
W obłoków pierzynach.
Będziemy całować gasnące słońce
I znów początkiem staną się końce,
Gdy mnie i moją dziewczynę
Los połączy w jeden ludzki proszek.
Pokocham wtedy Twoją minę
najdroższą. Wszystko o to proszę.

Quid Quidem

Czym jest samotność?
Jak tylko ograniczeniem.
Czym jest samotność?
Jak tylko ciągłym pragnieniem.
Czym jest samotność?
Jak tylko w nieskończoność wegetacją.
Bez względu na to ile się ma lat.
Czym jest samotność?
Doświadczeń bagażu balastem.
Czym jest samotność?
Jest tym czego najbardziej się lękam!

Jak ćmy
szukamy Miłości
która kiedyś
umarła o świcie

zagubieni w mroku ...

29.06.2022
Malusia_035

wnikam
jak rosa w ziemię
nasączam pobudzam ożywiam

blisko coraz bliżej

upał nie rozpieszcza
- dla ciebie zrobię wyjątek

wybacz, że zbyt długo uczyłam się śmierci

- to Twój anioł rozwiał ją skrzydłami
wybacz, że chciałam być tylko chwilą

(nie)radości słońca i snem księżyca
wybacz, że za wcześnie zostawiłam Cię sobie...

i kilka niepewnych drgnięć serca
życie...

i znów kusisz mnie niepokojącym szeptem świtu

gdy budzisz moje sny nad ranem...

odsłoń mi nadgarstek
niby przypadkiem
tam jest kres drogi dzisiejszego dnia
w zagłębieniu dłoni złożę pocałunek
tą pieczątką
z rana
przypomnę że byłam

Sylwia Pryga

Nagle chłód przenika echo
Metalowych kroków jak dzwonów,
Szorstkiego płaczem betonu,
Pod tą zwykłą domową strzechą.

Cienie wierzgają jak wściekłe fryzy.
Kapliczka z wierzbą rozdroża,
Na ścieżce wyślizgany korzeń,
A tamte jakby bliżej, zbyt bliżej.

I Smutek targa pucharem kawy, [...]

Śnij
marzeniami tak realnymi
że sięgniesz po więcej
byś mógł być tym
kim naprawdę
jesteś

Śnij
że kochać wciąż znaczy
coś więcej
a poczujesz jak wolne potrafi być
Twe serce

Śnij więc
tak nieprzytomnie

Śnij
o mnie…

...
Bezgłośnie szarpał struny wiatr i drżeniem wnikał...
oddechem blisko skóry trwał...
zmysły dotykał...
gdy skronie musnął srebrny szept
ciszy szelestem
spływał kroplami deszczu wiatr
dotykał rozpalonych ust wrażliwością chwili... dreszczem...
drżący na ustach wersami sen
kusił wdzięcznie
raz znikał to znów melodyjnie grał
kochał... przemijał... szeptał jestem twym sercem...
pomiędzy spojrzeń
powłóczystych fal przechylał traw łany szafiru niebem...
ponad bezmiarem ramion wiał
uwodził i pieszczotą skóry grał...
w taktach muzyki uwodził echem... gubił siebie...

aż ustał całkiem letni wiatr...
ponad bezmiarem wód gwałtownie zamilkł...
drżały oczekiwaniem łzawo struny leśnych harf...
gdy eteryczny malarz znikł ponad pejzaży mgławicami...
Anita Steciuk

Zakochać się tak,
jakby serce zaraz miało rozerwać
Zakochać tak mocno,
by widząc go,
czuć powiew powietrza jak gorące uderzenie,
mając na ręku gęsią skórkę
Zakochać się,
jak gdyby nigdy miało nie nadejść wielkie rozczarowanie