Wiersze

Druga Wersja Tej Samej Fraszki

Fraszki Igraszki 2

Mężczyźni niczym fraszka igraszka
która dla zabawy
czeka
na pocałunek miłości
nas kobiety
mając za nic
bo sfrustrowane i zepsute do szpiku [...]

Mężczyźni niczym fraszka
która dla zabawy igraszki
rozpięta czeka na pocałunek życia...

Kobiety mając za nic
bo sfrustrowane i zepsute
więc wyrzucę w kąt
bo są też te nowe
nieobdarte - niczym pąk.

Kolce powyrywam
pazury przypiłuję
pobawię się i znów wyrzucę.

Mówię dość idę stąd
fraszkę w kąt i igraszkę
poszła stąd won...

Z cyklu było sobie życie...

Rozmowa bardzo inspirująca...

Dedykowane...

Życie jest jak piórnik... Zawsze znajdzie się ta czarna kredka, lecz rzadziej gumka by wymazać złe wspomnienia... Zamiast gumki można znaleść korektor, lecz tylko zakryjemy maską złe wspomnienia...

~Sad Aney

Bo życie jest jak obraz, najpierw wybierasz kolor a potem i tak zamalowywujesz wszystko na czarno...

~Sad Aney

- Misiu mój Misiu, powiedz mi jak mnie kochasz...
- Powiem...
Z całego swego serca pluszowego, z całej misiowej swojej duszy. Tak, zakochany jestem po uszy!
Wiosną, kocham cię w czapeczce,
w bereciku z antenką.
I w piaskownicy, gdy w kolanko ktoś stuknie łopatką.
I łóżeczku gdy kaszel i katarek,
a gdy śpisz odganiam nocne mary...
- A latem?
- Latem to w hamaku, gdy bujamy się po zmroku.
A jesienią na smutki i humorki,
gdy zapomnisz kaloszy lub parasolki.
No i zimą gdy gwiazdka z nieba spada,
a babcia ciepłe bajki opowiada.
- A jeśli kiedyś zniknę i nie wrócę. Czy misiowa łapka przytuli gdy się zasmucę?
- Będę tu, w twoim, malutkim serduszku czekał.
A teraz śpimy, bo noc przed nami niedaleko...

Sylwia Pryga

Zżyci z własną melancholią
oswojeni z oskarżeniami
o myślenie
szukamy
nie wiedząc
spoglądamy zdziwieni
niepogodzeni

nieustannie

Zostawiam miejsce
na niedoskonałość
na małość
Dopiszesz sobie
co chcesz
Deszcz, deszcz
Ale może słońce?
Może morze? A może
pustynia?
Ty wybierasz
Ty ubierasz
się jak chcesz
to Ty lepiej wiesz
ja nie jestem tobą
to Ty jesteś sobą
sobie najwłaściwszą
osobą

tej nocy
gwiazdy
poznikały z nieba
szarosrebrnym pyłem
osiadając na drzewach

po nocnym balu
świetnej zabawie
tu gęściej
tam rzadziej
się kłębiąc na trawie

nie ostały się spojrzeń
bezzachwytnych kaskady
gdy świat świt rozjaśnił
karbowany
złoty
i blady

i głębie serc ludzkich
zachwytem obrosły
zarówno tych młodych
jak i dorosłych

Nie widzę aniołów i diabłów chociaż umiem latać na świecieee...
Moje zamysły ciągnie moja ciekawość ciągleeee....
Czym jestem ? Jaki jestem ? Po co widzę ? Tego nie wieeeem
Lecz wiem ,że jestem sobąąąą zgaduje ,że za boga namowąąąą.
Skoro bóg prawdziwy jest możeeee
niech pokaże się.... proszzzęęęęęę.....

W tym miejscu
jakoś łatwiej mi oddychać

błękitna ścieżka
prowadzi do majowego ogrodu
i choć za oknami
listopadowy wieczór
dziś wyjątkowo pachnie bzami

dusza ulatuje na ułamki
sekund,zastyga czas
magia unosi się w powietrzu

anioły trzymają dłoń
kiedy słowami malujesz pejzaż nieba
świetliste metafory,dostają skrzydeł

Przede mną schody
Mój własny szczyt
Kilka tych kroków
A tyle sił
Nie ma sposobu
By w górę isć
Nie ma dziś siły
By wejść na szczyt

Embipi

głodnych kamieni
nie ucz latać

ka­mienie w locie
próbują
naśla­dować anioły

anioły w locie
próbują
złapać oddech

raz jeszcze

by powiedzieć
kocham

podchodzę

na otarcie
twoich łez

nie na wzięcie
ciebie

to i tak za blisko

o jeden oddech

niewypowiedzianych
myśli i słów

Teraz jesteś wszystkim,
mym jutrem co istnieje we śnie
a wchodząc po schodach
nie szukam za drzwiami
wczorajszego dnia.
Nie będę stał
przed lustrem czasu
by zatańczyć taniec życia
nie zdając sobie sprawy,
że miłość I przyjażń
podobne odbicie mają.
Odwracam się
i widzę przeszłości twarz
ze zmarszczkami naszego przeznaczenia.
To jutro jest tajemnicą
gdy rzeczywistość znika
aby zdać sobie spawę,
iż jesteś moim życiem
słowem wypowiedzianym
we właściwym czasie...