życie jest -
do moich oczu o barwie ziemi wspinają się
rośliny poprzez i pomimo
i jak one wyrastają tak od siebie do mnie
to jest życie
i jak one wyrastają tak ode mnie znów do siebie
to jest śmierć

więc ja do nich dziś mam wyrastania całą łąkę
i zgiełk pomiędzy ziemią a zielenią dotyk jasny
śmiech
śmieję się w czuwaniu szaleńców śmieję się
biegnąc palcem po żebrach czuję jestem blisko
serca a ono biegnie ze mnie na tę wiosnę rozkłada
zieleń na czerń i spojrzenia na kwadranse

chwytam żagiel słońca wystawiam ciało na może
podróż jest we mnie a ja w podróży
wygięta biel fali i przepaści na wietrze
jest życie jest śmierć jest źródło bijące
co sprawia czas
jest ścieżka że wróci - tak ode mnie znów do siebie
poprzez i pomimo
ja zaś wyrosnę bezładnie i nazajutrz
z oczu moich na przełaj