ostatnia droga.

Zniknęli,
choć przed chwilą jeszcze tu byli.
Odeszli bez słów,
pocałunków,
bez pożegnania.
Odeszli w mrok
lecz w sercu pozostała
fotografia z ich życia.
Barwna, realna.
świeża, tak dokładna.
Każdy ich dzień zatarł się w sercach
tak wielu z nas,
choć płomień ich dusz dopiero co zgasł.
Pociągiem do nieba podążają teraz,
czasem przystając na kolejnych stacjach
I widzą wtedy przez zamglone szyby
setki chusteczek ukrytych w dłoni.
ktoś im macha, ktoś i płacze.
i słyszą krzyki : już was nigdy nie zobaczę!
A oni już zbyt daleko są
byś mógł dogonić ich.
Tory życia zatrały swój ślad
bo przyszedł na nich odpowiedni czas.
__________________________