Menu
Gildia Pióra na Patronite
Wiersz

Miłość@r.com

Zmysły ich w uczuć niewoli
u tęsknoty zapożyczają tchu…
Próbie chcą sprostać w niedoli
kiedy ona jest tam a on wciąż tu.

Dla wyroczni zwidów za mali…
chociaż, miłość ich zenitu sięga
nie pewni, więc czy ciała ich scali…
w cud prawdziwy, wirtualna przysięga

Dwie ojczyzny, choć pod niebem jednym
Miłość jedna a dwie wielkie tęsknoty…
I jedno marzenie ich, by dzień powszedni
spoił obojgu dłonie w nierozerwalny dotyk…

33 419 wyświetleń
270 tekstów
400 obserwujących
  • yestem
    yestem

    5 March 2013, 14:07

    Na wietrze uczucie pisane, bardzo trudne, ale piękne.
    Dla NIEJ nie ma jednak rzeczy niemożliwych.
    Pozdrawiam.

  • luterin
    luterin

    2 March 2013, 20:11

    Mam słabość do rymów. :)
    Piękny ostatni wers.

  • Gaia
    Gaia

    1 March 2013, 23:54

    Ładnie rozmarzone...
    choć tęsknić...to tak łatwo powiedzieć
    :)

  • R.A.K.
    R.A.K.

    1 March 2013, 17:29

    Jestem autentycznie wzruszony Waszym uznaniem, gdyż ten wiersz wiele dla mnie znaczy, więc tym bardziej mi miło, że przypadł do gustu tak znacznej i zacnej grupie czytających.
    Bardzo Wam dziękuję!!!

    Pozdrawiam Serdecznie :)

  • misiek45
    misiek45

    1 March 2013, 17:17

    Piękny wiersz-pozdrawiam Romku:)

  • Pechowa_
    Pechowa_

    1 March 2013, 17:14

    Raczku co za wspaniały wiersz! :)

  • marka
    marka

    1 March 2013, 13:30

    Wiersz na czasie. Pozdrawiam.

  • R.A.K.
    R.A.K.

    1 March 2013, 13:19

    Skoro mówisz że tak być powinno, to warto się dostosować :)

    Dziękuje za komentarz i pozdrawiam serdecznie! :)

  • R.A.K.
    R.A.K.

    1 March 2013, 13:02

    :)

    Pozdrawiam :)

  • Papużka
    Papużka

    1 March 2013, 12:55

    :)