***

Zimny wiatr ciała nie ziębił
a dłonie splatały się same.
Smutek ni trochę nie gnębił
omijałam nawet wielką tamę.

Słowa były takie jednoznaczne
spojrzenia pełne szczerości.
Gesty zwykłe, nieznaczne
dawały tyle radości.

A dziś modlę się
- niech będzie tak jak było.

A dziś wierzę, że
wszystko mi się przyśniło.