Wróżba

Zimne mam usta, niczyją mam dłoń -
Śmiertelne dni czekania w oknie.
Tam rzewnie pada, tam niebo moknie -
Tu ciało w nudy opada toń.

Nuda codziennie zaplata włosy
Z jednakich spojrzeń, gestów i słów.
Rozbija szkiełka z różowych snów,
Ucisza marzeń dziecinne głosy.

Głowa rysuje ciemne witraże:
Sznur kruków czy wron - nieba ozdoby
Wzlatują ponad szarawe groby,
Ponad bezludne, pustynne plaże.

Plaże męczącej, gorzkiej podróży -
Biegam palcami wśród kalendarzy
One mi wróżą - "Nic się nie zdarzy
Życie to pręgierz - karą się dłuży."