Ten uśmiech

Zimna otchłań myśli osnuwa
mrokiem spowite… ciszą pełne
Kres przyszłości horyzont kreśli
Teraz, za niektóre wczoraj… uśmiech
Konspekt jutr pusty…
Numerek pobrany… kolejka
I już… nareszcie!
Powieki jak betonowa kotara
lecz uśmiech już wieczny…
jak milczenie.

R.A.K.

Autor

Strona autora

33 419 wyświetleń

270 tekstów

400 obserwujących

yestem
yestem
30 June 2014, 13:27
Bardzo dobre, a nadzieja bywa, jak feniks...
Czasem osiągamy nieosiągalne, a innym razem otwiera nam oczy na inne marzenia...
Pozdrawiam. :)
R.A.K.
30 June 2014, 11:08
najlepiej ruchome schody, bo straszny leń ze mnie :)
Papużka
30 June 2014, 11:04
Drabinę pożyczę, nawet potrzymam jeśli trzeba ;)
Pozdrawiam.
R.A.K.
30 June 2014, 11:03
tak to jest, gdy po to, na czym zależy sięgnąć nie sposób...
Pozdrawiam :)
Papużka
30 June 2014, 10:37
z uśmiechem w tytule
a w sercu ze smutkiem...
niedoczekane jutro
:)
giulietka
25 June 2014, 14:37
Piękny wiersz, nieoczekiwane zakończenie, czego chcieć więcej?:)
Pozdrawiam.
czarna mamba
25 June 2014, 12:37
swietny wiersz :)pozdrawiam