Credo

Zdążyłam już pochłonąć wszystkie Twoje problemy
i zmazać je białym pyłem credo.
Oblać je potem moim znaczeniem
chociaż nie jest łatwo, wciąż w to wierzę.

Następnie kładę się wokół Twoich kobaltowych oczu
i dotykam, sprawdzam troskliwie ich wilgotność.
Zamykam je potem w mojej szalonej myśli,
chcę je wypuścić, oddać lecz co na to inni?

Wokół pokoju naszego urosły dziś kwiaty,
obiecałam im powrót Twój, Twoją radość.
Nie chcę by dowiedziały się co jest prawdą,
przecież wokół szyi łodyga zaciska się dość sprawnie.

Wierzę w to co dziś było dla nas najważniejsze
i kołyszę się w rytm Twoich urzekających opowieści.
Kojarzysz tę noc kiedy za szczęścia było mi wszystko jedno?
Ubieram ją dziś w najcieplejsze swetry by przetrwać.

Bajecznie obraca mną dzisiaj morze.
Powoli zwalniam rytm i powtarzam strofę.
Fala za falą powoli mnie przykrywa.
Jedynie moje ciało jeszcze potrafi pływać.