Szczęścia głos

Zawsze byłam inna w sobie zagubiona
szukałam szczęścia w życiu i to moja droga
kierowana przez ludzi do psychologa
bo cierpienia nikt zrozumieć nie zdołał.
W myślach wyklinana, zupełnie sama
dziecko nadziei z kłamamstwem na twarzy
tego kłamstwa nikt zdjąć się nie odważył.
Byłam jak samotna wyspa
podobna do nie jednego wysypiska
wspomnieniami otoczona i słowami: "nie tędy droga".
Choć nie jeden cios wymierzał los
podnosiłam się jak wiatr z nad tych Tatr.
Miejsca swego znaleźć nie umiałam
pędzona tym wiatrem ciągle sama.

Aż któregoś dnia roświetlił się świat
od kropli łez światło odbiło się
dając coś na podobieństwo tęczy krąg.
Nie rozumiałam wtedy jak wiele zdarzy się
i że każda noc w dzień zmieni się
że każdy oddach uwolni mnie
że cierpienie da uwolnić się.
Nie wierzyłam że szczęście kiedyś ukaże się
lecz teraz wiem że to nie był sen
i został ze mną ten co zmienia noce w dnie
i nie pozwala trawać w rozpaczy ani raz.
On pokazał jak piękny może być ten świat.