***

zaspokajam czas snu
przymusowym czuwaniem
gdy tylko zabije dzwon
niech sen na baczność stanie
niewidomym wzrokiem
odkrywam piękno
ślepa
zabijam się dzień po dniu
już tyle zmarnowanych sekund
na bezsens
nie boje się jutra
lecz tego ze czas mknie jak kometa
a ja tracę złudzenia
ze coś on zmienia