Zamyślenie
zasiadłam przy stercie połamanych krzeseł
nogi trzęsły się by głos nie uszedł
niechciane jak małe dziecię
bez buntu
nadziei
okaleczone jak nie jeden człowiek
obojętność
w nas zastyga
wychodząc
jakby na pożegnanie
szeptały
oddamy ci serce...
Autor
4695 wyświetleń
47 tekstów
3 obserwujących
7 May 2014, 09:34
Oddzielenie nie uratuje
stylistycznego błędu, oraz całego "utworu".Jeśli tak myśli autorka, to nic tu po czytelniku.
7 May 2014, 09:29
Saro nie wiem czy zauważyłaś że wers jest oddzielony od tekstu jest to świadome .pozdrawiam
7 May 2014, 09:13
"Zasiadłam w miejscu połamanych krzeseł"
Zasiadając w tak nieprzemyślanej składni, naraziła autorka siebie
na sklecenie formy rażąco niespójnej.