Pył

Zapamiętaj te ciszę otuloną łzami.

Zapamiętaj tą podróż wspólnych oddechów.

Wschód słońca , który przynosił nowe nadzieje.

Zapamiętaj ciepły wiatr , który tańczył w rytm serca.

Zapamiętaj tą noc , gdy koiłam Twój strach blaskiem księżyca,

I kiedy to gwiazdy rozświetlały ból Twej duszy.

Zrobiłam więc bukiet z polnych kwiatów. One swym pięknem utkały nić wiary.

Ruszyła więc ona w ten świat pusty.

Wypełniając nicość.

Rozpal w niej radość, gdy nadejdzie zima.

Zrób tak jak Cię prosiłam .