czarny kruk

zamilkłam w kurtynie nocy
czarny kruk odszukał kamienne serce
dłonie rozdzierają mgłę na pół
unosząc się w blasku szarości

kruk zawładnął sercem omotał w krzyku bieli
nieproszony rozerwał rzeczywistość na sekundy
w dłońmi trzymając mgłę unoszę marzenia

zwierciadłem spojrzeń odchodzę w lśniące czarne oczy
zbierając nieskończoność milczeniem słów