Wznosisz się orlicą ponad światem.

Wznosisz się orlicą ponad światem.
Dziś górski szczyt jest twoim bratem.
Lecisz ponad zaśnieżonymi wierzchołkami,
Ponad ludzkością, ponad marnościami.
I lecisz wśród wirujących śnieżynek,
Dumnie szybujesz ku szczęścia linii.
Jesteś dziś ponad chaosem świata.
A razem z tobą piękno i zachwyt lata.
Pozostały za tobą ludzkie marności,
Pogoń za tym, co niskie, co jest bezkostne!
Dumna, obojętna, szybujesz na wysokości!
Dziś niebo twym bratem, i słońce! O radości!
One dają ci siły, by szybować nad światem
O każdej porze, zimą, wiosną lub latem.
Jesteś dziś w chmurach, i je podziwiasz.
Nimi się zachwycasz i tego nie ukrywasz.
Polecisz jutro ku następnym szczytom,
Powitasz znowu nowe wierzchołki o świcie.
Dziś latam tak wysoko, w chmur gęstwinie
Nie każdy tu się wzniesie, ku wyżynom.
To, co niskie, na zawsze nisko latać będzie.
I niech zostaje gdzieś tam w nizin głębi.
Nie dosięgnie mnie w chmurach żadne zło świata.
W mej duszy żyje szczęście. Co złe, nie jest mym bratem.
Tak wysoko potrafią wznieść się tylko wybrani.
Ja potrafiłam i tak już na zawsze zostanie.
Polecę jutro nowe szczyty zdobywać.
Na nowe wzniosę się świata wysokości.
Piękno i wzniosłe potrafię po imieniu nazywać!
Bo przekroczyłam granice nieba ku mej radości!