Pobudka

Wszystko na około aż krzyczy,
że upadam choć rzekomo
wcale mi tego nie życzy.
Dopytuję - dlaczego?co dalej?
A radź se Pani sama z tym żalem
coś go wyhodowała.
Obudź się! Przestań chodzić osowiała!
Zaciskam ręce,
za okno rzucając spojrzenie,
bięgnę zawalczyć
o własne postanowienie.
Uzbroić umysł przemęczony,
by działać zaczął adekwatnie,
a potem siadam znowu przed ekranem ,
myśląc tęsknię tylko o tym,
kiedy w końcu zasnę.