Sami swoi

Wszystko ma swój czas.
Oddechy między nami,
Palce między palcami,
Świateł miodowy blask.

I żaden się nie dłuży.
Nie stygnie zanadto herbata,
Zapach nie więdnie w kwiatach.
Skulony sen płynie w podróży.

Ciepła dłoń na Twojej szyi
Maluje sen dwojga szeptem,
Bo jestem pragnieniem bezkresnym,
Jakbyśmy podwójnie żyli.

Na wystudzonej nocy śnieżne oczy
Płatkami symfonicznej nuty
Te same kładą zimnych plam minuty.
Pogoda broczy, świat koleje toczy.

Rozsypane na poduszce włosy,
Pachnące w ciszy wierszem,
Mówią bezgrzesznie,
Że jestem w domu nareszcie.
Nieporadnymi sylabami
Sylabizuję miłość między nami,
I zakopuję drogi przeszłe.

Quid Quidem