Pokuta za błędy

Wspaniale kiedyś dni mijały.
Kiedy Ona była przy mnie.
Kiedy mogłem Ją przytulić.
Kiedy mogłem powiedzieć ,,kocham" w Jej oczy.
Swoją głupotą i dumą zapłaciłem najwyższą karę.
Straciłem Ją.
Teraz każdy dzień mija tak samo, kończy się myślą, aby następny dzień już nie nastał.
Nic nie umie określić co Bym był w stanie poświęcić aby tylko spojrzeć Jej w oczy i móc powiedzieć ,,kocham Cię i nie opuszczę Cię już nigdy".
Mogą mówić ludzie, że po co to wszystko, po co mi ten ból.
Lecz ból jest potrzebny, bo dzięki niemu człowiek nie zapomina to co było.
A były to piękne chwile, nawet te najkrótsze jeśli były ozdobione jej uśmiechem mogły trwać wieczność.
I każda chwila spędzona w samotności jest karą którą trzeba płacić aby człowiek nie czuł się bezkarny i nie płacił za swe błędy.