Wschód i zachód słońca
Wschód i zachód słońca
Resztki własnej duszy
Pieniądze i coś darowanego
Czyste spojrzenie dziecka
Grzech
Sumienie
Skok w nicość
Wiara
Niczym orzeł wzbijająca się w przestworza
Myśli
Szczęście
Wiara
Marzenia
Nadzieja
I zwykły dzień ze wschodem słońca
Oddechem darowanym
Modlitwa
Chwila rachunku sumienia
I ty czekająca na progu domu
Bliskość
Czarne włosy
Usta czule witające
Dom
Władysław Andrzej Bobrzycki
12 September 2012, 16:39
Dom. Ileż w nim się pomieści. Słów, uczuć, zdarzeń. By pachniał codziennością chleba. I od wschodu do zachodu dawał nam powód do zycia.Podoba mi się.
12 September 2012, 15:23
Słowa i uczucia niczym wyrwane z piersi, rzucone w czas codzienności...
Czuje się jego głębie...
12 September 2012, 15:13
Wiersz się czyta jakbyś odbył długą podróż przez życie zanim znalazłeś miejsce którego szukałeś-pozdrawiam i miłego popołudnia
