Barwy złotej polskiej jesieni...

Wkrótce jesień pokryje kolorami drzew korony.
Pokryje pola, lasy łąki mgieł białych zasłoną.
Ubarwi liśćmi dróżki i chodniki miast i wsi na świecie.
I kolorowe liście zakwitną na dróżkach jak kwiaty w lecie.

I pójdziesz Ty tą dróżką wśród tych liści różnobarwnych.
I będą one tak szeleścić u Twych nóg, wydadzą dźwięk swoisty.
Podniesiesz oczy Ty ku koronom lip z liści już odartych,
I ujrzysz jeszcze błękit nieba taki jasny, taki czysty!

Czerwienią, brązem, złotem zalśni jesień w Twoich oczach.
I słońca blask jesienią nieraz Cię jeszcze zaskoczy.
Bo złota jesień przyszła do nas z października porą,
Który zaczyna zbierać jabłka do starego wora.

Jesieni czas nie zaćmi smutkiem czy szarością Twoich oczu,
Bo Ty po żółtych w słońcu liściach będziesz sobie kroczył.
I blask tej cudnej pory roku napełni pięknem Twoje serce.
I radość zalśni w nim jak ogniska w nocy lśnią iskierki.

Szarzeje łąka, gdzieś spadają jabłka z drzew na ziemię.
Bo przyszedł czas pięknej, złotej polskiej jesieni.
I nawet szarość chmur tej pory roku, komuś smutnej
Niech nigdy już nie zaćmi Twego szczęścia nutki!

Za oknem jeszcze trawa się zieleni jak mech w gęstwinie lasu.
I słońce rzuca błyski poprzez kasztanowce,pażdziernika czasem.
I do lasu jeszcze ktoś chodzi na spacery w wolnej chwili.
Bo spacerować wśród jesiennej pory jest nadzwyczaj miło