" Wiersz? " ...Podziękowanie...

Wiersz...?

Pytanie...Piszę...więc jestem?

...Podziękowanie...

Jestem niczym płonąca myśl
Spalam się dotykając kartki
Niebieskim atramentem, który
zielenieje, znaczy mam nadzieję.
Stapiam się z zamętem dnia
W którym istnieję - umysł szaleje
Przyświecają mi myśli - byle celne
Tak o tym marzyłam...celną być w
Piśmie, mowie, uczynkach - nie od dziś
Tak przeszłam przez życie - mówili:
- " Jaka Grzeczna, dobra dziewczynka "
Wyrosłam na dobrego człowieka?
Pytanie rzeka...Nie mnie odpowiadać.
Płonąca myśl...kolejna dziś.
Tak...dzień za dniem, noc za nocą...
Tydzień, miesiąc, rok, życie całe...
Myśli jak oszalałe gnają przed siebie.
Może dotrą do Ciebie - bym zaistniała?
Płonąca myśl we mnie powstała.
Zamykam zeszyt, kartki krzyczą,
Buntują się, pragną dotyku myśli...
Więc myślę i piszę dalej w płonącym
Szale...piszę bo chcę, bo lubię...bo...
Lubię jak czytasz i odnajdujesz mnie.
Być może siebie w pisaniu poznajesz.
Piszę więc dalej... Chwalę litery, umysł
I to co w nim i w Tobie siedzi.
Ku chwale poezji i uczuciu głębokiemu
Co w mej duszy, myśli siedzi...

Piszę...... Czytasz więc jestem....
Dziękuję Ci serdecznie.