Za miłość nie trzeba dziękować...
Wiem, że za miłość nie trzeba dziękować.
Nie potrafię jednak milczeć, gdy widzę jak kochasz mnie pięknie.
Jak pozwalasz mi rozkoszy swych ust codziennie smakować.
Jak patrzysz na mnie z taką fascynacją z takim wdziękiem.
Dziękuję, więc za Twoją anielską cierpliwość.
Za łagodność, tolerancję i pogodę ducha.
Za dobre słowo, za wyrozumiałość za życzliwość.
I za ten uśmiech od ucha do ucha…
Dziękuję Ci za słońca radosne promienie.
Które odnajduję w każdym Twoim dotykaniu.
Z małej iskry rozniecasz miłości płomienie.
Eksplodujące w naszym ciał spotkaniu…
Wiem, że za miłość nie trzeba dziękować.
Nie potrafię jednak milczeć obojętnie.
Nie chcę rozsądkiem nad sercem panować.
Dopóki jest tak magicznie, tak czule, tak pięknie…
3 March 2012, 11:26
A wiesz...teraz z perspektywy czasu nawet dla mnie ten wiersz się podoba...:).Chciałem w nim ukazać jak ważne są dobre słowa w miłości...że jestem wdzięczny, że doceniam, że myślę...Kobieta pragnie wiedzieć jak bardzo jest ważna...:)
31 October 2010, 14:57
Dziękuję Wam za miłe i ciepłe słowa...Dzięki nim moje słońce ma o jeden promień więcej...
Cóż może być piękniejszego od znalezienia osób o podobnych fascynacjach pięknem, o podobnym odbiorze tego, co najważniejsze???.
Pozdrawiam i życzę pogody ducha na każdy kolejny dzień...
31 October 2010, 14:48
"Dziękuję Ci za słońca radosne promienie.
Które odnajduję w każdym Twoim dotykaniu"...to samo można powiedzieć o Twoich strofach, które dotykają ciepłem i lekkością...
Gerardzie, cóż mogę dodać, znów będę ogrzewać się przy cieple Twoich słów:)
Pozdrawiam serdecznie:)