Wieczorem, w tej ciszy upiornej
Rozpamiętuję, jak spacerowałam
Otulona w koronki twoich słów.
Tam, gdzieś pomiędzy ziemią a niebem
Zostawialiśmy wszystko za sobą
By być tylko we dwoje;
Ja, pogubiona we wszechświecie marzeń,
Ty, uwikłany w życiowe zobowiązania.
Przy dźwiękach cichutkiej muzyki
Prowadziliśmy bezsłowne rozmowy
O życiu, o szczęściu, o nas…
Zapalałeś gwiazdy na moim niebie,
Żebym mogła do ciebie trafić
Nawet najczarniejszą nocą,
Kiedy sen nie przychodzi.
Teraz spaceruję w deszczu gwiazd
Spadających prosto na moje marzenia
Szybujące szybciej od wiatru,
Żeby wreszcie wtulić się w ramiona,
Których tutaj nie ma…

/Joanna/