Widzę tragiczny obraz miłości,
niedoceniony przez ogół ludzkości.
Patrzę na dłonie przybite do krzyża.
Słyszę serce- na pomoc wzywa.

Wybrany przez ojca, obdarzony cierpieniem,
przez które osiągnie wieczne zbawienie.

Widzę go, spójrz! O kulach chodzi.
Patrz w drugą stronę! Bez ręki, bez nogi.
A tam właśnie ktoś go na wózku wiózł,
później z odrazą na Golgotę wniósł.

Ten niezawiniony brak świadomości-
-tak smutny obraz ludzkiej niewinności.

Niezrozumiane ludzkie męczeństwo-
- to nie przypadek, nie tylko podobieństwo.
To na tych ludziach, Twoje odbite znamię.
Przysięgam, widzę, nie kłamię.

Na tej ziemi wciąż trwa męka Pańska,
cierpienie, ten ból, niesprawiedliwość- to łaska.