Wciąż szukam przepisu na ten świat...

Wciąż szukamy przepisu na ten świat.
Próbujemy zrozumieć życia sens.
Wciąż nie wiemy, jak dobrze jest żyć.
Czy robimy coś dobrze czy źle.
Zadajemy sobie pytań tysiące, jak być.
Nie wiemy, jaki uczynić następny krok.
I staramy się, każdego ranka od świtu,
Toczyć nową walkę o bycie i życie.
Poznajemy ludzi i świat wokół nas.
Robimy tak, jak uczono nas żyć.
Ale wciąż do przodu biegnie ten czas.
A my wciąż nie wiemy, jak żyć.
Próbujemy tworzyć nasz dzień
Próbujemy dziś uczyć się szczęścia.
Bo nie chcemy, by żaden cień
Stał się życia naszego częścia.
Próbujemy uśmiech nieść w świat,
Otwieramy ludziom serca na dłoni
Ale wciąż nie wiemy, jak żyć.
Czy potrafią docenić nas oni!
Tak chcę znaleźć przepis najlepszy.
By ludzie wokół szczęśliwi byli.
Tak bym chciała, co złe odeprzeć.
By ludzie zawsze się wokół cieszyli.
Nie stać nas już na błędy i żarty,
Bo póżniej je trudno naprawić.
A więc niech nam podpowie Bóg
Jak nas w życiu złych kroków pozbawić.
Nie chcę dzisiaj już czynić nic,
Od czego złość zrodzi się w innym człowieku.
Dlatego ja nauczę się prawidłowo żyć,
Moje życie nabiera nowego rozbiegu.
Sama sobie ułożę przepis na świat.
Sama zbuduję swe życie, chwila po chwili.
A dzisiaj marzę tylko o tym bardzo tak,
Żebym ja i wszyscy byli szczęśliwi.