Relikwia

...dla mnie to perełka Twój wiersz ....pozdrawiam .............

zapiera dech ,słowa są zbędne :)

Pozdrawiam Serdecznie :))

Mało słów, a dużo treści. Do tego wielka wrażliwość. I jak tu nie uwielbiać Twoich wierszy?
Zawsze będę tu wracać.
:)

Marianko dziękuję Ci.

Giuli... I znów ziemia jak niebo się stała, błękitna i święta.
Nie dziękuj mi, to ja Tobie dziękuję, że jesteś.
Cyrenejczyku mojego życia, ukrzyżowanego bolesną tęsknotą.

Twoja dusza nigdy nie oślepnie na błękit, ona jest tym błękitem...
Dziękuję, że dzielisz się nim, mimo, że pewnego dnia pękło niebo...
Bardzo mnie wzruszyłeś od tytułu aż po wspaniałe ostatnie wersy.

tak...i...
BDB