Spłoszone uczucia
W zakamarkach pochowane...
Tęsknoty.
Wabione słodkim zapachem
Serdeczności
wyrwały się jak harty
z uwięzi...
węsząc i goniąc
za uśmiechem
zapędziły przyjemność
w mroczny róg...
Uśmiech
czmychnął spłoszony...
Przyjemność została pożarta...
Tęsknota ze spuszczona głową
wróciła do kąta
żałując
swojej swawoli ...
Autor
19 410 wyświetleń
295 tekstów
23 obserwujących
14 March 2014, 00:28
wróciłam do kąta
żałując
swojej swawoli ......przyrzekając sobie (po raz kolejny), ze już nigdy więcej nie dam się zwabić.
respekt
i fiszka, bardzo ładny wiersz
26 February 2014, 10:15
Ten utwór napisałam w pewnym - innym miejscu ...Nie myślcie, że to plagiat, podzielę się na moment nim z Wami, bo chciałam Wam go pokazać:)