Diogenesie...

W słowach
Niesmak
Przeżuta guma
Wypluta
Światło księżyca
Wypływające przez korony drzew
Ich czarne palce i oczy
Patrzą w Twoją pustą twarz
Zabierają krzywe resztki duszy
Ssą aureole
Na rzęsach kryształy pozostały
Czy to człowiek?
Gdzie człowiek?
Opuszczam swoją latarnię
Nie znajdę