Odpływam w dal...

W ręku trzymam bukiet białego bzu.
Smutek wypełniony jest aż po brzeg.
Jednak coś, mi mówi już czas.
Więc odpływam w dal ku przygodzie.
Fale i wiatr wyznaczą mój kierunek.
Dopłynę do przystani jednego ze snów.
Odnajdę swe przeznaczenie na krańcu świata.
Będę wolna od splątanych myśli sztormowych.
I wrócę jako kapitan swojego losu.
Lecz nie długo zawitam na lądzie.
Coś z oceanu wzywa moją duszę.
I budzi we mnie chęć przygody...