Stary fortepian
W pamięci mam
ten stary dom
gdzie malwy
kolorami kusiły
słoneczniki witały od progu
na werandzie stara ławka
i babcia z uśmiechem
zaplatała moje warkocze
w domu wielki stół
czarny fortepian
wygrywał melodie
od których dusza
trącała struny serca
wprowadzała w wibracje
koiła smutki grając
najpiękniejsze nuty
dziś tylko cisza odbija się
od pustych ścian
choć wspomnieniem mi jest
wciąż we mnie żyje.
Autor
Dodaj odpowiedź 3 December 2021, 16:15
2 odPiękny wiersz, z zapachem. Ostatnio czytałem książkę pt " Oberki do końca świata" Podobny klimat.
3 December 2021, 20:43
0 Dziękuję Piotrze 🙂 pozdrawiam ❄️
Odpowiedź 3 December 2021, 09:40
1 odNajpiękniejsze wspomnienia jakie mogą być to z babcią. :-))) Pozdrawiam.:-)))
3 December 2021, 20:42
0 To prawda ,moja babcia była niezwykła 🙂 pozdrawiam serdecznie 🌺
Odpowiedź