W ostatnim promieniu słońca

W ogrodach ciszy
dojrzewa samotność

taka zwyczajna
mało skomplikowana

nikomu nie wadzi
niczemu się nie dziwi

w wierszu pokłada nadzieje
choć słowa milczą

nie chcą układać
metafor, co w kącie śpią

ani wzruszeń tych
na krawędzi łez

może dlatego topi
swoje odbicie

w zorzy purpurowego słońca
łapiąc w dłonie

jego ostatnie promienie...
https://youtu.be/eHgeUAZhw3M