Éternel

w nieruchomym mroku
niebo lśni gwiazdami i chłodem
i choć zbyt nieostrożnie niosłem w świat
serce galopujące - gdy pod ciężarem skrzydeł
opadały ramiona

nie chcę wzywać radości utraconej
lub nadaremnie burzyć
stygnącej w żyłach krwi
bo za mną - aż tyle...
a przede mną - podróż coraz krótsza

wierzę - że pamięci starczy
na szumiące wokół nas wichry
i sny niezwyciężone
niepoddane

i że krąg przyjaciół czeka gdzieś
- to ostatnie z marzeń

szept ledwie

dalekie światło
między ciemnościami