W myślach posłusznie poukładane
Skrupulatnie je gromadzę
Precyzyjnie sylaby, nawet litery
Te słowa tylko o Tobie, słowa nieśmiałych marzeń

Mówią, jak szarość zmieniasz w kolory
Jak czerń bielą przesłaniasz
Jak ciemność jednym promieniem rozświetlasz
Gdy przeżyć codzienność mi pomagasz

Niepokój, gdy krzesło puste
Kubek też zimny od rana
One rysują mi Twój portret
Te słowa nawet niewyszeptane

Tylko strasznie się boję
Że gdy je kiedyś na głos powiem
Ty znikniesz
I wtedy się wszystkiego dowiem

Że wcale nie chcesz, że wychodzisz
Że może jutro, że jeszcze nie teraz
Że moje słowa są niepotrzebne
Że nie chcesz wszystkiego zaczynać od zera

Mimo tego układam je znowu
Teraz już gotowe zdania całe
I choć wszystkie są dla Ciebie
Żadnego z nich Tobie nie powiedziałem