Ogniste purpury

W moim życiu był strach
A na strach to tylko odwaga
Tak się dzieje w człowieku
Chyba dla równowagi

Ale strach odbiera myślenie
Wrzuca w wir emocji
Wyolbrzymia i przejaskrawia
Zniekształca obraz i ludzi

Tak rodzi się gniew
I czujność nocą
Napięta cięciwa
Przygotowana na wroga

Jakbym niósł echo wojny
Dorobek nieszczęść mej ziemi
Przygotowany do ucieczki
Czujny

Po latach przycichły
Przebyte ogniste purpury
Lecz teraz już wiem
Nie były takie złe