W lotnej przestrzeni , zimowej krainie
Gdzie noc drzwi lodowe otwiera
Dziesięciu wojowników w cierpliwość się odziewa
Wyszli w nadziei, szacunku do ludzi i gór
Na sam szczyt niezdobytej Czogori
Wiatr smagał twarze, szarpał lodowymi szponami
Nic to, nie cofniemy myśli naszych
Ku pamięci przodków, rodzin i tych, co odeszli
Duch wielki , ciało skulone, marzenia skostniałe
Krokiem powolnym ku wierzchołkowi się snujemy
Dziś będziesz nasza, góro dzika, śnieżnobiała
Metry przed szczytem na swoich czekamy
Z hymnem na ustach w progi wkraczamy
Łzy spełnienia niczym diamenty zastygły na moment
To miłość nasza siłą i spełnieniem
Ostatni bastion padł , bez broni, zawiści i nienawiści
Z pokorą dziękczynną pokłon oddajemy
Namaste Czogori , Namaste.