brzegi

w kołysaniu poczętych zegarów
przesypuję przez palce skruszone skały
spragniona planeta
w głębi ziemi

drży
odzwierciedlenie bezgranic
w szklanym konturze wyspy
- kamienia na powracającej drodze
wewnątrz pęknięcia w bezpamiętnym śnie

déjà-vu - małe miejsce
z portretem pozaprzyszłości
gdzie zamykam to co w tobie najlepsze