Omnis moiar

Ukradkiem wpatruje sie w głębię odchlani,
Co poszła pociągać ,
me zmeczone oczy ,
To co miało bawić ,
nie bawi lecz rani,
I po centrum gdzies ,
wielka stopa kroczy,
Przerwało ,
Przerwało ,
Już ja tak nie patrzę ,
Nie uwodze wzrokiem ,
co wzrok ma uwodzic,
Odejdzie?
Odejdzie ?
Nie jestem prorokiem ,
Ale coś mi mówi
,ze ma tak odchodzić ,
Ze ma swoją wartość
podkreślić- subtelnie,
i nam nieświadomie poprzywracac zmysły ,
I otworzyć oczy,
Jak tej pijaczynie ,
Co mu światła auta ,
Po zrenicach blysly.