życie

Uciekasz w niejasność
Gdzieś pośród nieznanych ciemności
W krzyku zamierasz, przewracasz się
A żeby się podnieść? Nie umiesz
I wierzysz, że umrzesz, za sekund kilkanaście
Chwilowo niepełnosprawna umysłowo
I zaraz cofasz te myśli, bo wierzysz zbyt słabo
Jesteś w świetle
rutynowej codziennej słabości
Cóż możesz?

dryfować po ludzku.