Parisienne
to po was przyjaciele
skrzypek uliczny smutną melodię gra
na placu Pigalle
bo tutaj świtały wschody
naszych pierwszych dni
i słońca ostatnie tu nam zachodziły
wiosno
dawna wiosno
pod iloma leżysz śniegami
i cóż umarłym zostawiają żywi
na pamiątkę rozstania
przysięgi
słowa
listy
wiarę w oceany
wokół szczęśliwych wysp
lecz kiedy rękę z piórem unoszę
by wiersz napisać
w którym was wspominam
w którym was żegnam...
kończę!
świt się zbliża
przejasne
ciche
anioły
25 August 2019, 17:16
Pamięć o szczęściu jest wieczna...
Jak wszystkie akuszerki nadziei :)Mógłbym w tym miejscu napisać:
w otwartym oknie noc
światło
blask księżycowy
taką ja komuś paliłem nad grobem gromnicę
i jego dźwigałem trumnę...Ale niechaj wystarczą zapewnienia, że autor już rozumie dokąd Droga Mleczna wiedzie :)
Wszak to najgwieździstszy most :))
