...
to nie mogło
się udać
ty i ja
zranieni
skrzywdzeni
odarci ze złudzeń
z kawałkami
połamanych serc
i rozbitych dusz
to nie było
możliwe
choć chciałam
cię objąć
w czułych ramionach
troską otulić
dać ukojenie
pocałunek idealny
na chwilę
tylko
omamił nas
choć zdawał się
iskrą co ogień
rozpali
to nie mogło
się udać
gdy ty
bardziej bałeś się
brać
niż ja bałam się
dawać
2 May 2012, 19:35
Dziękuję za plusa, zgadzam się jak najbardziej, że wiersz mógłby spokojnie obyć się bez tej strofy... dla mnie jednak osobiście ma ona znaczenie... może dlatego, że to nie fikcja tylko prawdziwa historia... niemniej za sugestię dziękuję :) pozdrawiam :)
2 May 2012, 11:43
No to łączymy się w bólu c:.. Niestety.. Ale cierpliwość to cnota ^ ^. Także serdecznie pozdrawiam c:
2 May 2012, 11:42
Dziękuję bardzo :) Znam ten ból gdy nie można plusika postawić, gdyż ja też jeszcze nie mogę... ale cierpliwości :) Pozdrawiam :)
2 May 2012, 11:40
Bardzo ładnie, poruszyło mnie. Szkoda, że jeszcze plusików nie mogę dawać :C.. Tak więc napiszę może to go zastąpi. Ode mnie wielki PLUS