Fyrfl gwiażdzisty

Te jesienne deszcze
Są też ożywcze
A i zmywają z nas
To co szare
Poświatę wewnętrznego ognia uwidaczniając
Przeminą przecie
I wtedy na balkon wyjdż
I w niebo
Milionem gwiazd zapisanych spójrz
I czytaj je
Roniąc łez kilkanaście
Nie wstydż się ich
One gwiazdami rozświetlone
Najczystszy blask twej duszy rzucą
Ostatnim liściom lipy
Pod twym balkonem
Które porzuciły szelest
Oddając cześć
Twemu dziewiczemu zachwytowi
Twej wierze i ufności
W łaskę Najsamwiększego
W moją wiarę
We wszechświata dobroć
I porządek przyrody
Zmruż oczy
Tam pod powiekami
Jarzy się świt miłości i zrozumienia
Wróć potem w otulinę domu
I daj mu swoje
Wzruszenie Ciepło i Dobro
Pokój Tobie!!!