Zeznanie

Tak
jestem notorycznym przestępcą
zabijam czas
wskazówki dni rozszarpuję na strzępy.
Wbijam sztylety myśli
w skostniały pancerz chwil
aż wybebeszą się przyjemności.

Rozkoszuję się widokiem agonii
czerwono sinej twarzy słońca
zaciskam pętle na koszmarnych snach.
W jeziorze topię ostatni dzwonek.

Nie mam litości dla
dopalających się gałązek miłości
wzniecam ogień
niech trwa wieczna pożoga.

Dokonałem wiele przestępstw
w większości nie pamiętam.

Nikogo nie przeproszę.