Do Ka.

Tak daleko, choć tak blisko siebie,
nikt nie wierzył, że mogłam tyle od siebie dać,
stanęłam oko w oko z prawdą,
nikt nie pomógł gdy upadłam z bezsilności,
Starałam się całym sercem,
by wróciło to co kiedyś było,
całą swoją siłą, próbowałam Cię zatrzymać,
nie widziałeś jaką walke toczyłam z samą sobą,
żeby móc uratować twoje szczęście.
Zniknąłeś jak mgła, jak pył wędrujesz gdzieś po nieboskołonie.
Starałam się pojąć gdzie ta dobra droga ,
lecz wszystko od teraz było takie bez znaczenia,
bo odkąd Ciebie nie ma , panuje mrok, otacza czerń,
wszystko odeszło razem z Tobą.