...
Ta jedna była tu
upita szlochem
potykając się o ślady
wysuszone w sobie.
Gra muzyka ona łka
jak zawodzący wiatr.
W lustrze życia
nie siebie widzi
zastygła w bez ruchu
oczy zapadłe
już nie te
kogo gra?
Zapomniała, bo
w teatrze życia
zaplątała się
gubiąc drogę swą...
Autor
52 541 wyświetleń
642 teksty
48 obserwujących
