Straciłem wszystko, co cenne było, co kiedyś wielce dla mnie znaczyło, co powód do szczęścia jakiś dawało, choć promyk nadziei wciąż rozpalało,
Straciłem to wszystko tylko przez siebie, przez moje człowieka instynkty podrzędne, przez to, że bardziej sobie ufałem, i innym ludziom nic z siebie nie dałem,
Tak wszystko straciłem, lecz jedno mi dane, doświadczeń swych bagaż w przyszłość wprowadzę.
Bo człowiek, to człowiek, a rolą człowieka jest błąd za błędem w myśli przewlekać
Mnie również wiersz spodobał się. ;) No i fajnie, że wiersz rymowany. Tyle pojawia się na tym serwisie białych, że głowa boli... a rymowane to zawsze wyjątkowe są :)