Kowadło z krwi

Starzec się trzęsie dziwacznie
i chodzi dookoła kościoła
od godziny
na twarzy ma cierpienie znaczne
depcząc cień płochliwy

Chce się wyspowiadać
lecz odwagi nie ma
pamiętam był w milicji
i żyć niektórym nie dał

Teraz w popelinowej kurtce
choć lato w karki pali
krąży jak pokutnik w żalu
ze złymi wspomnieniami

W kościele ksiądz odpuści
a ludzie
- trudno powiedzieć -
jedno wiem na pewno
nie żyje starzec w biedzie...