Serce

stanęło widmo miłości
przeklęte w zalążku już uczucie
błagalnym głosem woła w przestworza
gdzie bogowie zgotowali jej prób wiele
tknęli w nią życie teraz pragną odebrać
zniszczyć swoje dziecię

nie boi się serce ran zadanych
nie leka się nie pała gniewem
widać to los zapisał jego udrękę
niepewność darował w prezencie
ujarzmił rozkochał i
rzucił złożyczliwe zaklęcie

cóż ci pozostało serce?

nie trwóż się na wyrok bogów
nie poddaj się rozpaczy, nie !
to jedno życie, jedna szansa
nikt odebrać jej nie może
szczęście jest pisane każdej stworze

uklękło i kilka złotych łez wylało
wszak to skarb posiadać serce i patrzeć sercem