Stalowe wzgórze

Stalowe wzgórze w słońcu skąpane
w marcowych jasnych promieniach
nagie gałązki tirem okryła
odwieczna wola Natury

Pomiędzy stałą bielą brzeziny
niebem w błękicie skąpanym
stoją na zboczu zerkając z góry
smukłe leciwe modrzewie

Czas znieruchomiał
na wzgórzu sławy
Roztocze objęła trwoga
miast witać radość
czekać nadziei - we krwi
zbroczone przełaje

Wróg barbarzyńca
bezduszne zwierzę
w żądzy zamknięte za bramą
odbiera wolę zabija radość
wiosną gdy budzi się miłość