tęsknota, żal i płacz
spod powiek krople cichej mgły
zmywają maski z twarzy
zwilżają ziemię w której sny
zasiały ziarna marzeń
w zaułku świadomości tkwi
tęsknotą zapisany
tylko kiść purpurowej krwi
zostawił pokonany
tysiące powstrzymanych zdań
położę między kwiaty
utkwiły zaciskając krtań
w marmurze wiecznej daty
15 745 wyświetleń
139 tekstów
21 obserwujących
Dodaj odpowiedź 18 April 2020, 16:29
1 odPieknię opisana nostalgia... cmentarze wspomnień...
Odpowiedź