Spada kropla za kroplą
Odmierza samotnym nam czas
Odwodnić może się człowiek,
A świat tonie we łzach

Spadają liście i kamienie z serca
Tak to już bywa z upadkami
Zawsze na wybrukowanej drodze
W parze za śmiercią i podatkami

Więdną liście i szarzeją firany
Dużo słońca, za mało krochmalu
W samotności, bez pośpiechu
Śmierć mnie zabiera po calu

Ostatnia prosta bez wzlotów
Spadają noże na posadzki
Pozostało jedynie wspomnienie
Niespełnionej przed śmiercią schadzki