Anemiczne żegnaj
słowem zasiałeś niepokój
na jałowym gruncie
nie tego oczekiwałam
od twych delikatnych dłoni
teraz skierowanych do innej
jednakże nadal czuję ciepło
od ciebie emanujące we mnie
lęgnącym się strachem
o nienarodzone jutro
i myślisz że wystarczy
jedno anemiczne żegnaj
puszczone na pastwę losu
nim nie nakarmisz
mój drogi nieznajomy
mimo wszystko nie potrafię
krzyknąć głośnego zostań
ale szepczę w myślach
proszę nie odchodź...
Autor
4 August 2013, 18:15
Zawsze odkrywamy to samo w myślach i słowach zbliżamy się do siebie aby prędko wyrazić to co najcenniejsze w duchu
szepczę ci bez słów: Żegnaj.
20 July 2013, 11:15
Z przyjemnością czytam wasze komentarze, bardzo za nie dziękuję i ciepło pozdrawiam.
Miłego dnia :))
20 July 2013, 00:22
Twój wiersz Papużko robi niesamowite wrażenie-pozdrawiam serdecznie na dobranoc:)
19 July 2013, 22:11
Proszę nie pisz takich wierszy. Łagodzą moją duszę ale ranią twoją. Wspaniały wiersz. Pozdrawiam cię cieplutko.
19 July 2013, 12:59
Jestem pod wrażeniem !! :))
Podziwiam!
Rozumiem każde słowo.. i czuję...
Buziaki Moja Piękna :)
19 July 2013, 10:50
hmm...zrobił na mnie wrażenie siłą emocji ...
Ładny wymową, smutny sytuacją
:)19 July 2013, 10:35
Mrużymy oczy, bo wiatr, który wypuściliśmy zawiał w inne żagle... nie znalazł w nas przystani.
Czy to koniec? Już nie wróci? Kto wie?...
Czasem nasza reakcja, albo jej brak zamyka pewne drzwi i nic na to nie poradzimy.
Pozostaje mieć nadzieję na kolejną szansę...
Bardzo ładny tekst.
Pozdrawiam. :)
19 July 2013, 08:24
Wiele w nas ciszy
krzykliwej słowami
które czujemy zanim..Ładny, szczery i bez patosu.
:)